Vorige week, ging mijn column over het curriculum vitae. Nou ben ik dyslect en halve allochtoon en is Nederlands niet mijn eerste taal, waardoor er inderdaad wel eens een schrijffout ontstaat. Blijkbaar kunnen mensen vallen over hoe je cv schrijft. Nu heb ik helaas in mijn omgeving een aantal taal puristen waarvan Nicol Tadema het schrijfmeisje van recruitment Nederland op één staat ( Kick it schrijf je ook niet met een Q, Nicole ). Echter ook vanuit de hoek van de heer Laurens Tienkamp, a.k.a. de Thor van Talent die mij genadeloos tegen de muur spijkerde, met zijn grammaticale hamer. Altijd jammer als men in gesprek gaat over de vorm, in plaats van de inhoud.
Nu viel mij ook op dat mijn column van vorige week bij menig recruiter, ook op inhoud een kleine irritatie opriep. Een recruiter zei op pinnige toon “ als de manager om het cv vraagt, dan doe je dat gewoon en daarom dat je niet zonder cv kan”. Laat ik deze misconceptie recht zetten.
Natuurlijk is een cv handig, hoe moet je ATS anders de match maken. Vroeger moest je, eerst een half uur door je kaartenbak vingeren, nu is het een druk op de knop. Uiteraard wil de manager een cv, die is geen specialist, die wil graag de gebruiksaanwijzing lezen van de kandidaat. Die wil kunnen kijken wat de kandidaat kan, om dit te matchen, met de taken die uitgevoerd moeten worden. Hij wil kunnen denken “ als ik deze persoon aanneem, hoef ik dat en dat niet meer zelf te doen”.
Waar het mij omgaat, dat juist de recruiter moet zorgen dat de kandidaat zoveel meer is dan zijn cv. De recruiter moet zorgen dat het cv gaat zingen en de recruiter heeft wat mij betreft de essentiële taak om te kijken past de kandidaat nu bij ons, maar ook over drie jaar. Jij bent de potentie snuffelaar van de kandidaten pool. Jij bent de Hans Klok van de kandidaatstelling. Jij moet het uiterste potentieel van elke kandidaat naar boven toveren. Managers moeten dat ook kunnen, echter gesprekken voeren is ook een kunst. Ik geef altijd mee aan managers aan het einde van het gesprek moet je deze vragen in ieder geval kunnen beantwoorden voor jezelf.
- Wie ben je
- Wat kan je
- Wat wil je
- Wie ben je niet
- Wat kan je niet
- Wat wil je niet
- We zou je zijn als je iemand uit Sesamstraat zou zijn ?
De Sesamstraat vraag is optioneel, maar die gebruikte een oude hringmanager van mij altijd. Inmiddels is de doelgroep die ik werf zo jong dat ik vraag welke Pokemon zou je zijn en wat zijn jouw superkrachten.
Het is aan jou als recruiter om te bepalen of de kandidaat bij jou past op basis van cultuur en persoonlijkheid, maar realiseer je ook dat jij bij de kandidaat solliciteert. Daarnaast is het aan jou als recruiter om de kandidaat te overtuigen dat jij denkt dat de kandidaat past. Immers als jij je werk goed gedaan hebt, heeft de kandidaat weinig vragen over de inhoud van de functie, immers jouw employer branding is natuurlijk on point.
Uiteraard creëer je over de jaren heen een eigen stijl. Ik hecht heel veel belang aan keuzes. Waarom heeft iemand ooit gekozen om in een stad te wonen, een liefde te verbreken of aan te gaan, waarom heeft iemand gekozen om een bepaalde studie te gaan doen, waarom kiest iemand om op deze functie te reageren. Inmiddels heb ik geleerd dat het leven draait om keuzes. Ik ben iemand die alles graag wil begrijpen, waarom kiest men om op een bepaalde manier. Je hebt maar een uur, laten wij vooral de focus op de persoon houden als recruiter en niet op zijn of haar professionele vaardigheden, dat is aan de hiring manager. Als je dat graag wil dan had je maar een vak moeten leren zou mijn vader zeggen. Als recruiter richt jij je op de mens.
Er was ooit een directeur van een groot Nederlands technisch bedrijf die zei tegen mij : Als HR of recruitment ben jij van de mens en niet van de inhoud laat dat aan de professionals over. Ik vind die verdeling prima zei ik toen. Doe ik het vanuit mijn hart en jij uit je spreadsheet.
May the force be with you,
Martijn
Reactie plaatsen
Reacties